در سال‌های گذشته که توفیق سفر به کشور عراق و زیارت عتبات عالیه نصیب این حقیر می‌شد، صحنه‌ای که همواره من را به عنوان یک طلبه آزار می‌داد، تابلوها و بنرهای تبلیغاتی پیاپی و پرهزینه‌ی تصاویر و پرتره‌های قد و نیم‌قد بزرگان و مراجع دینی در جاده‌ها و مسیرهای اصلی و فرعی کشوری بود که از حیث تمام شاخص‌های رفاهی و حیاتی جوامع بشری در مرز فلاکت است. در بعضی اوقات و خصوصاً در ایام اربعین، آن چنان در این مورد افراط می‌شد که معابر و میادین عمومی، صحنه‌ی مسابقه و رقابت تبلیغاتی بیوت و حامیان علماء و مراجع و مدّعیان را به ذهن تداعی می‌کرد و حسّ بدی را در مخاطبان بر می‌انگیخت.

امّا خوشبختانه امسال و اکنون که به این سفر معنوی توفیق مجدّد یافته‌ام، کمتر شاهد این آفت مذهبی هستم. به جز در مورد هواداران یکی از علماء که از دیر باز، ید طولایی در تبلیغ تصویری مرجع تقلید خود داشته‌اند و امسال هم در طول مسیر نجف به کربلا و نیز در خود شهر کربلا، تصاویر ریز و درشت فراوانی را نصب کرده‌اند، در مورد دیگران، گویی توافقی هوشمند و همگانی شکل گرفته است که در معابر عمومی، کمتر بنرها و پلاکاردهای حاوی صور علماء نصب شود و در عوض، بیشتر بر پیام‌های درس‌آموز و وحدت‌آفرین حسینی تأکید گردد و البتّه شنیدم که رهبر معظّم انقلاب نیز در مورد تصاویر خود سفارش نیک و بجایی داشته‌اند.

باید دانست که افراط در هر چیزی، عکس آن را نتیجه خواهد داد. باید مسائل را عمیق‌تر دید و احساسی و سطحی عمل نکرد. اگر به خود مشغول شویم، وحدت جهان اسلام که بماند، توحید کلمه‌ی جوامع شیعی نیز، در آتش فردمحوری‌ها و خود برتر‌بینی‌های افراطی این جماعت و آن جماعت، به خاکستر تفرقه بدل خواهد شد.

۳ آذر ۹۵

سید محمدصادق علم‌الهدی